انکار وجود حضرت رقیه توسط شهید مطهری ره
انکار وجود حضرت رقیه توسط علمای بزرگ تاریخ
شهید مطهری در حماسه حسینی داستان حضرت رقیه و وجود او را از تحریفات عاشورا دانسته است و در یادداشتهای خود نوشته است:
از طفل امام حسین به نام رقیه که در شام مرده و بعد برایش ضریح ساخته اند اخیراً به هم بافته اند. (یادداشتها ج 2 ص 80)
ایشان در حماسه حسینی نیز در بیان تحریفات عاشورا می نویسند:
داستان طفلی از ابی عبدالله که در شام از دنیا رفت و بهانه پدر می گرفت و سر پدر را آوردند و همان جا وفات کرد. ( حماسه حسینی، شهید مطهری، ج 2 ص 585 و 586)
توضیح:
آیا می دانید اصلاً حضرت امام حسین علیه اسلام دختری سه ساله با نام رقیه یا غیر رقیه نداشته اند. و هیچ یک از مقاتل منبع هنگام ذکر دختران امام حسین از چنین دختری نام نبرده اند و هنگامی که وقایع شام را بازگو می کنند، اثری از ماجرای خرابه و آوردن سر پدر برای دختر در آنها به چشم نمی خورد و این داستان اولین بار حدود هفت قرن بعد از ماجرای کربلا توسط یک سنی به نام مأمونی در کتاب الحاویه وارد تاریخ شد. تمام این داستان 6 خط می باشد که با یک دروغ آشکار آغاز شده است. مامونی نوشته که مادران و زنان ، شهید شدن شهدا را تا شام از فرزندانشان مخفی کرده بودند به کودکان گفته بودند که پدران شما به سفر رفته اند و باز می گردند! این در حالی است که تمام کودکان شهادت پدران خود را دیدند و سرهای مطهر آنها را بر بالای نیزه ها مشاهده کردند. تنها داستانی که برای امام حسین ع یک دختر سه چهار ساله معرفی نموده است، همین داستان 6 خطه می باشد که در هیچ یک از مقاتل نظیر ارشاد شیخ مفید و لهوف سید بن طاووس و تاریخ طبری و مقاتل الطالبیین و مقتل بحار الأنوار علامه مجلسی و دلائل الامامه طبری و اعلام الوری طبرسی و مقتل الحسین خوارزمی و مناقب ابن شهر آشوب و مناقب الطاهرین عماد الدین طربی و..... اثری از این ماجرا وجود ندارد .
لازم به ذکر است که تمام روضه هایی که هم اکنون برای حضرت رقیه خوانده می شود تنها در مقاتلی ذکر شده که بعد از قرن دهم نوشته شده اند و تحریفات مفصلی در آنها اتفاق افتاده است فلذا شهید مطهری در حماسه حسینی داستان حضرت رقیه و وجود او را از تحریفات عاشورا دانسته است و در یادداشتهای خود نوشته است:
از طفل امام حسین به نام رقیه که در شام مرده و بعد برایش ضریح ساخته اند اخیراً به هم بافته اند. (یادداشتها ج 2 ص 80)
ایشان در حماسه حسینی نیز در بیان تحریفات عاشورا می نویسند:
داستان طفلی از ابی عبدالله که در شام از دنیا رفت و بهانه پدر می گرفت و سر پدر را آوردند و همان جا وفات کرد. ( حماسه حسینی، شهید مطهری، ج 2 ص 585 و 586)
از معاصرین تاریخی نیز افراد بسیاری وجود حضرت رقیه را قبول ندارند یا در آن تشکیک کرده اند مانند: آیت الله ری شهری دام ظله ( دانشنامه امام حسین ع ج1 ص 382 به بعد حدود 20 صفحه)
استاد بزرگ تاریخ مهدی پیشوایی در مقتل جامع سید الشهداء ، در ابتدای مقتل تصریح می کند که مطالبی که در مقاتل متأخرین آمده و در کتب قدما یافت نمی شود، صحیح نمی باشند. ایشان هنگام ذکر ماجرای حضرت رقیه می نویسند که در مقاتل متاخرین این داستان ذکر شده است. همچنین ایشان هنگام ذکر دختران و زنان حاضر در کربلا هیچ نامی از رقیه بنت الحسین ع نمی برند.
دانشمند بزرگ تاریخ علامه عسگری نیز در مقتل خود هیچ ذکر از رقیه و خرابه و ... ندارند.
مرحوم شیخ عباس قمی نیز در منتهی الامال ج1 ص 458 دختران امام حسین ع را منحصر در دو دختر می دانند: 1- سکینه که همسر عبدالله بن حسن ع بود و فاطمه صفری که همسر حسن مثنی بود و در سال 117 قمری در مدینه وفات یافت.
سید محسن أمین در أعیان الشیعه ج7 ص 43 در قبر منسوب به حضرت رقیه تشکیک کرده است.
آیة الله مرعشی نجفی نیز در باره ماجرای حضرت رقیه تشکیک کرده و گفته: ولکن فی نفسی شیء. ( شخصیت حسین قبل از عاشورا ص 457)
علامه سید عبدالرزاق مقرم نیز در مقتل مقرّم هیچ ذکری از حضرت رقیه و روضه های منسوب به ایشان نکرده است.
مورخ برجسته استاد عزیز الله عطاردی نیز وجود حضرت رقیه سه ساله بنت الحسین را قبول ندارد و قبر موجود را منسوب به رقیه بنت علی ع می داند.
شیخ فارس تبریزیان (حسون) که متن لهوف را به خوبی تحقیق کرده است در پاورقی می نویسد که مورخین چنین دختری را به ثبت نرسانده اند. ( لهوف ص 141 تحقیق شیخ حسون)
استاد بزرگ تاریخ رسول جعفریان در کتاب « اخبار و احادیث و حکایات در فضائل اهل بیت ع» می نویسند که در کامل بهائی اخبار تازه شگفت دارد که تحقیق جدی می طلبد برای نمونه وی برای نخستین بار از دختر کوچک امام حسین ع یاد کرده که در شام با دیدن سر پدر درگذشته است.
عارف بالله و سالک الی الله حضرت آیت الله خوشوقت نیز در محرم سال گذشته در برنامه ای تلویزیونی که در شبکه یک سیما پخش شد در جواب سوالی فرمودند: امام حسین ع چنین دختری نداشته اند.
پژوهشگر بزرگ تاریخ استاد محمد هادی یوسفی غروی نیز در کتاب تاریخی خود به نام «موسوعة التاریخ الاسلامی» وجود چنین دختری را انکار نموده اند و قبر موجود را برای رقیه بنت علی (همسر مسلم بن عقیل) دانسته اند.. (ج6ص 210)
آقای جواد محدثی در ص 185 فرهنگ عاشورا می نویسد: درباره این دختر و شهادتش میان مورخین نظر واحدی وجود ندارد.
آیة الله جوادی آملی نیز برای امام حسین چنین دختری را قائل نمی باشند ( بنده شفاهاً از ایشان سوال نمودم)
علامه سید جعفر مرتضی عاملی نیز احتمال داده اند که این دختر برای یکی از شهدای کربلا بوده باشد. ( تحریف شناسی عاشورا ص 60)
اولین کسی که نام رقیه را به عنوان بنت الحین مطرح کرده است محمد حسین شهرابی ارجستانی است که از علمای قرن چهاردهم می باشد. نام کتاب او انوار المجالس می باشد.
بنده 21 کتاب منبع و کهن تاریخی که در قبل از قرن هفتم نوشته شده است را مراجعه نمودم و هیچ یک هیچ سخنی درباره رقیه بنت الحسین و ماجرای خرابه شام نداشتند و چنانچه گفته شد این داستان توسط یک سنی به نام مامونی برای تخریب یزید در قرن هفتم ساخته شد. بعدها برای یادبود این دختر در اطراف خانه یزید یک تابلو نصب کردند و روی آن نوشتند که اینجا قبر دختری از دختران امام حسین است و کم کم برای آن دختر قبر نیز تعبیه کردند و تا اینکه به اینجا رسید.
اولین کسی که درباره قبر حضرت رقیه در تاریخ سخن گفته است مرحوم کرکی حائری است. او که از علمای قرن دهم می باشد در کتابش با نام تسلیة المجالس می نویسد: در اینجا اگر چه کسی دفن نشده است اما به خاطر انتساب به اهل بیت شرافت دارد. ( تسلیة المجالس ج2 ص 94)